Bono & Jimny

Via Speurders vond ik een advertentie, waarin iemand een goed huis zocht voor een klein rexbeertje. Ik was op zoek naar een vriendje voor mijn rexbeer en ook een vriendinnetje voor mijn rexzeug, dus nam ik contact op met de adverteerde.

Ze bleek ook nog een zusje van het beertje te hebben, dat ook een ander huis zocht.

Haar beer was gecastreerd, maar had na 4 weken toch nog kans gezien een zeug te dekken, met als gevolg 4 kleine caafjes.

Zo kwamen Bono en Jimny bij ons thuis.

Bono en Jimny deden het goed, alleen bleef Bono duidelijk kleiner dan Jimny en werd hij niet mooi rond en dik.

Toen ik een foto van Bono op een caviaforum plaatste viel het daar op dat hij een bijzondere glans had en werd mij gewezen op de mogelijkheid dat hij een satijncavia is.

Ik ben toen in contact gekomen met Knoevel en ook hier vermoedde ze dat Bono een satijn is.

Op het Knoevelfestijn van 2006 werd het vermoeden bevestigd. Helaas werd toen ook meteen duidelijk dat bij Bono, toen 1,5 jaar oud, al OD voelbaar was in de kaken.

Eenmaal thuis heb ik meteen een foto van Jimny gestuurd naar Knoevel en ook bij haar was het vermoeden dat ze een satijncavia is. In de loop van het jaar werd steeds duidelijker dat ook zij helaas in het bezit is van de bijzondere glans.

Ik heb contact gezocht met de ‘fokker’ van Bono en Jimny. Ik zet fokker tussen aanhalingstekens, want van fokken was hier eigenlijk geen sprake. Het was een ongelukje.

Zij was niet bekend met satijncavia’s of de satijnziekte.

Bono en Jimny zijn nu 2,5 jaar oud en het gaat heel goed. Bono ontlast af en toe de tenen van zijn voorpootjes, maar lijkt daar verder weinig last van te hebben. Jimny vertoont nog geen afwijkend gedrag.

Beide zijn ze aan de magere kant, hoewel ze goed eten.

Ze kunnen goed overweg met de andere cavia’s.

Bono woont zelfs samen met 2 andere beren.

Ik hoop dat ze nog heel lang bij ons mogen blijven.