Feit of Fabel? Over satijnziekte doen nog veel fabels de rondte. Op deze pagina maken wij van de gelegenheid gebruik om alle fabels en feiten op een rij te zetten.
Satijnziekte treft álle satijnen. Onduidelijk De kans is groot dat er (een deel van de) satijnen op deze wereld oud en gezond sterven. Er is echter nog te weinig onderzoek gedaan om hard te kunnen stellen hoeveel satijncavia's satijnziekte krijgen, en of dit te maken heeft met fokselectie of puur op toeval berust. Het is inmiddels wel duidelijk dat het om een genetische aandoening gaat, dus de kans is erg groot dat alle satijnen vroeg of laat ontwikkelen. Het kan natuurlijk ook zijn dat 'gezonde' satijnen pas op 8-jarige leeftijd satijnziekte zouden ontwikkelen, maar met 6 jaar gestorven zijn, en ze dus altijd symptoomvrij gebleven zijn. Het is simpelweg nog onduidelijk.
Satijnziekte wordt veroorzaakt door slechte voeding/verzorging. Fabel! Er zijn jammer genoeg volop satijncavia's die in perfectie conditie waren toen zij satijnziekte ontwikkelden. Hoewel een gebrekkige voeding en een gebrek aan daglicht natuurlijk niet goed is voor een dier en zeker niet voor een dier met satijnziekte, is het niet dé reden waarom een dier wel of geen satijnziekte ontwikkelt.
Satijnziekte komt ook voor bij niet-satijnen. Onduidelijk Er zijn inderdaad meldingen bekend van satijndragers (weinig) en niet-satijnen (nog minder) die de symptomen van satijnziekte hebben ontwikkelt. Er zijn echter veel botafwijkingen mogelijk die soortgelijke beelden geven en om echt te bevestigen of het satijnziekte is, zouden er per geval kostbare onderzoeken gedaan moeten worden. We houden er rekening mee dat het mogelijk is dat niet-satijnen satijnziekte ontwikkelen, maar de kans hierop is erg klein.
Satijnziekte kan op iedere leeftijd ontwikkelen. Feit! Hoewel het gros van de satijncavia's satijnziekte ontwikkelt tussen het eerste en tweede levensjaar, zijn er ook veel cavia's die pas satijnziekte ontwikkelden toen zij 4, 5 of zelfs 6 jaar oud waren. Daar tegenover zijn er ook satijncavia's bij mensen geweest die al met enkele maanden satijnziekte-verschijnselen kregen, en dit werd ook aangetoond op röntgenfoto's.
De kans op satijnziekte is groter met een dier uit satijn x satijn. Fabel! Tot op heden is er uit onderzoek geen aanwijzing gevonden dat dieren uit satijn x satijn vatbaarder zijn voor satijnziekte, dan satijndieren uit drager x drager bijvoorbeeld. Het lijkt erop dat iedere satijn evenveel kans heeft om satijnziekte te ontwikkelen.
Satijn x satijn heeft een lethale factor. Fabel! Satijn x satijn geeft géén lethale (niet levensvatbare) of semi-lethale jonkies, zoals schimmel x schimmel of dalmatiner x dalmatiner.
Satijnziekte is niet te voorkomen of te genezen. Feit! Als een dier satijnziekte krijgt, dan krijgt een dier satijnziekte. Je kunt dit niet voorkomen (door extra veel voeding of zonlicht te geven, bijvoorbeeld) en ook niet meer genezen, als het proces is gestart dan kun je behalve pijnstilling geven niets doen om het proces terug te draaien.
Je kunt aan een dier zien/voelen dat hij satijndragend is. Fabel! Een satijndrager ziet er precies zo uit čn voelt precies hetzelfde als een gewone cavia. Er zit geen verschil in de haarstructuur van een satijndrager of een gewone cavia. In tegenstelling tot bij bijvoorbeeld skinny's (skinnydragers hebben een ruwere vacht) kun je dus niet met zekerheid zeggen of een dier satijndrager is of niet.
Satijnziekte is hetzelfde als Osteodystrofie. Fabel! Uit zeer recentelijk onderzoek (najaar 2009) is de conclusie getrokken dat satijnziekte niet hetzelfde blijkt te zijn als osteodytrofie. Osteodystrofie is een bij mensen bekende aandoening waarbij de botten worden aangetast. De term OD is bij onderzoek in Berlijn in 1999 voor het eerst genoemd, omdat de symptomen van satijnziekte hiermee zeer overeenstemmen. Inmiddels weten we dat satijnziekte waarschijnlijk toch geen OD is. Tot we weten wat het wél is, zullen we de term satijnziekte bezigen.
|