Tarkan

Mijn lieve Tarkan heb ik gekocht in juni 2006, bij de Hornbach. Hij viel me gelijk op met zijn glans. Ik wist meteen dat hij satijn was. Enkele dagen bleef ik aan hem denken en ik ben hem uiteindelijk  gaan halen. Hij mocht bij Beauty wonen. Helaas ging dit niet lang goed en heb ik ze uit elkaar moeten halen.

 Hier met Beauty

Tarkan groeide super. Hij werd een mooie stevige beer. Helaas kreeg ik op het Knoevelfestijn te horen dat er al tekenen van OD te voelen waren. Dit was een schok, ik wist waar ik aan was begonnen, maar dat dit al zo snel zou zijn. Dat wist ik niet. Gelukkig zijn er op het Knoevelfestijn super mooie foto’s van Tarkan gemaakt.    

 

Al met al heeft Tarkan nog een aantal vriendjes gehad nadat hij een tijd alleen had gezeten. Dit is altijd super goed gegaan. Tarkan was zeer lief en sociaal van karakter.

Tarkan heeft altijd plezier gehad en at heel erg goed. Tot ik op een dag ontdekte dat hij niet meer kon lopen. De pijnstillers die hij al die tijd kreeg, werkten niet meer. Hij was op. Op 1,5 jarige leeftijd werd de OD hem fataal. Ik heb hem in moeten laten slapen. Hij wilde nog zo graag…

Rust zacht lieve Tarkan… je zal nooit meer pijn hebben. Ik zal je altijd in mijn hart herinneren als vrolijke, lieve sociale cavia.